Van Popol tot Brilsmurf of de wedstrijdverslaggeving van volleybalclub Knack Roeselare (deel 3 - slot)

Hoe Brilsmurf het leven zag vind ik zelf nog altijd een leuk verhaal om te vertellen. 

3 - 1

Op 6 februari 2016 versloeg Knack aartsrivaal Noliko Maaseik met 3-1. 

https://www.youtube.com/watch?v=SZtwHj8el4w 

Ons wedstrijdverhaal (met als titel "Smurfen 3 - Vlaaien 1) schoot blijkbaar in het verkeerde keelgat bij de tegenstander want in hun samenvatting konden we lezen, ik citeer ‘De analyse van deze match met het kleine lichtpuntje kunnen we heus zelf wel maken. Daarvoor kunnen we de belerende raad van een brilsmurf met opgestoken wijsvinger of met irritant haantjesgedrag, best wel missen …’. En hoe kun je daarop beter reageren door juist een dergelijke geuzennaam, gegeven door een concurrent, als eretitel te dragen. Met dank dus aan hun Peppie en Kokkie, het olijke duo dat toen de verslaggeving voor zijn rekening nam. Inmiddels hebben ze wel met Bram Franssen, die een afzonderlijk blog verzorgt, aan kwaliteit bij gewonnen.
In een afzonderlijke post kan, wie wil, het bewuste wedstrijdverhaal nog eens (her)lezen, al zullen niet ingewijden er wellicht weinig van snappen. Zelf beleef ik er ook nog plezier aan en het illustreert op een correcte wijze de 'Brilsmurfstijl'.

En dus leeft tot op de dag van vandaag Brilsmurf verder en kreeg inmiddels een meer en meer dominante plaats. Op mijn Facebookpagina kun je er niet naast kijken, maar ook op mijn job wordt de naam Brilsmurf gebruikt wanneer er verwarring mogelijk is met een andere Paul (Lespineux).
Mijn abonnement staat niet op mijn persoonlijke naam maar wel op naam van....inderdaad....Brilsmurf.

Als uitsmijter nog wat bedenkingen, visies... die ik voor aanvang van dit seizoen neergeschreven had. Bepaalde zaken zijn inmiddels achterhaald en aan het feit dat ik nog over Antwerpen spreek (voor de niet-volleyliefhebber : ze gaven net voor de aanvang forfait voor dit seizoen) merk je effectief dat dit eind augustus geproduceerd werd.

1. Wellicht een gemeenschappelijke ergernis met vele liefhebbers is het feit dat er elk jaar wel spelregels worden aangepast. Ik herinner me bijvoorbeeld het miskleun van de 10 minuten break tussen set twee en drie. En zo kunnen we er nog een paar opnoemen. Maar daarbuiten stoort me vooral het proberen beïnvloeden van de scheidsrechters. Vroeger was dit iets waarop, in mijn ogen althans, Maaseik een patent had zowel door hun coach als door de spelers, wat gestructeerd ingebakken zat. Nu zie je het alsmaar meer. Als je er echt van overtuigd bent dat er een touché is of de bal binnen/buiten dan mag je terecht appeleren, maar in alle andere gevallen zwijg je als vermoord.

2. In grote lijnen mogen we eenzelfde competitieverloop verwachten met één belangrijk verschil en dat is dat Aalst zich niet langer als underdog mag profileren. In navolging van Knack trekken ze ook een stuk meer de Belgische kaart, een goede keuze zal blijken. Maar in het misschien laatste jaar met Frank Depestele zal daar de druk ook liggen om eindelijk eens de hegemonie te doorbreken. Ze kunnen er zich niet eeuwig over blijven praten en schrijven. Maaseik zorgt ook dit jaar voor aardig wat schrijfstof om de wedstrijdverslagen te bevoorraden. Ooit deed ik in 1978 mijn ‘drie dagen’ (toen al één dag) in het Klein Kasteeltje. Ik heb de indruk dat het inmiddels verplaatst is naar de Maaskanten om zijn huidige activiteiten verder te zetten.

3. Elk punt, elke wedstrijd, elke competitie moet gespeeld worden en dus zullen Menen, Antwerpen en ieder ander team zijn rol spelen. Menen is voor Knack altijd een kwaaie klant en bij Antwerpen is het een goeie zaak dat een vakman als Dardenne er ondanks alles aan het roer blijft. Kampioen worden wordt moeilijk voor hen, maar in een bekercompetitie is alles mogelijk.

4. Belangrijk figuren in elke wedstrijd zijn ook de scheidsrechters. Voor zover ik hierover kan oordelen denk ik dat we in België goede scheidsrechters hebben die deze aartsmoeilijke opdracht, zonder enige twijfel, 100 % integer uitvoeren. Dat ze soms fouten maken is eigenlijk niet meer dan logisch gezien de snelheid waarmee het spelletje gespeeld wordt. Ik geloof ook nogal sterk in de onzichtbare scheidsrechters, waarmee ik bedoel dat als we hen niet opmerken ze een prima job gedaan hebben. Lees je dus in een verslag niets over de mannen in het rood dan betekent dit in elk geval ‘well done’.

Hopelijk zullen we ook meer en meer een goedwerkend videochallengesysteem te zien krijgen om hen te assisteren, zeker ook in de finales van beker- en play-offs.

5. Over de ‘Bond’ ? Een politiek antwoord : "geen commentaar".

6. Hendrik Tuerlinckx ? Daarover iets zeggen is inderdaad een stuk makkelijker en minder tricky. Deze club heeft al vele grootheden gekend en het is onbegonnen werk om ze op te noemen of ze te vergelijken. Maar je kunt moeilijk ontkennen dat Straffen Hendrik in het rijtje van de allergrootsten past.  Hij heeft voor mij de klasse van een Contreras, de leidercapaciteiten van een Depestele, een ploegspeler als Benjamin Hardy en de grinta van… Hendrik Tuerlinckx. Ook beseft hij volgens mij ook wel dat hij kan schitteren bij gratie van zijn medespelers. Kort gezegd een echte leider die ten onrechte bestolen werd van een derde titel op rij als ‘speler van het jaar’ in 2015, wat ik voor mezelf nog altijd ‘de schande van Grimbergen’ noem.

7. Hoe ziet mijn slotpodium eruit ? Eerst en vooral ‘de vrijwilliger’ die voor enkele drankbonnen uren opoffert voor de club en zonder wie Knack Volley zelfs niet zou bestaan. Ten tweede ‘de supporter’ die als rode draad door de geschiedenis van deze club loopt en in feite de reden van bestaan weerspiegelt. Het klinkt misschien hard maar ‘spelers en coach zijn passanten (ook na 7 jaar en meer) maar de echte supporter blijft eeuwig bestaan’. En finaal ‘de sponsor’ al klinkt dit, zeker in het tennis soms wat melig, maar toch zo broodnodig.

Smurfen 3- Vlaaien 1 (6 februari 2016 : de geboorte van Brilsmurf)

Ooit noemden we dit een ‘classico’ maar of, gezien de evolutie de laatste jaren, dit duel nog dit label verdient dat laten we mooi in het midden en aan de interpretatie over van elke lezer. Op basis van de voorbeschouwingen op de websites van beide clubs gebruiken we deze keer eerder het etiket : de Smurfen tegen de Vlaaien. Geef toe, een stuk poëtischer dan de Knackworsten tegen de Erwten. Bij aanvang van het huidige seizoen hadden we de Vlaaien eerder een andere naam toebedacht, meer bepaald het Chelsae van het Belgische volleybal. En die parallel blijft toch nog een stuk opgaan want ook in het eerste seizoen van oliemecenas Abramovitsj liep het bij de Londense sterrenclub niet van een leien dakje. Dit seizoen mocht ‘the special one’ opkrassen, een gelijkaardig iets gebeurde bij de Vlaaien. En met een thuisnederlaag tegen bekerfinalist Antwerpen voelen ze inmiddels de hete adem van de achtervolgers in de nek. Kortom, een wedstrijd van belang voor beide teams. Er viel deze week trouwens ook nog wat nieuws in de marge te rapen : toch nog Europees volleybal voor de Maaseikenaars want … Asse-Lennik wijkt uit naar het verre Limburg voor zijn thuisduel tegen Trentino.

Oppersmurf liet Straffen Smurf, Oranje Smurf, Espana Smurf, Ace Smurf, Coole Smurf, Menen Smurf en Veeg Smurf van start gaan. De Argentijnse Oppervlaai deed dan weer beroep op Maanvlaai, Grijze Vlaai, Fado Vlaai, Italo-Belg Vlaai, Ice Vlaai,Gaucho Vlaai en Jorna Vlaai. En waren het nu echt die Mikasaballen maar de Vlaaien misten hun start compleet : Coole Smurf voor 2-0 gevolgd door een blok van Straffen Smurf op Gaucho Vlaai, dan Maan Vlaai die de antenne niet kon ontwijken (4-0) en wat later zijn service buiten schiet (5-1). En zo diepten de blauwe Smurfen al snel een onoverkomelijke voorsprong uit : enkel Gaucho Vlaai en Italo-Belg Vlaai konden de schijn ophouden (9-3 en 11-4). We noteerden dan een verschil van acht punten (12-4). Grijze Vlaai kon de 14-9 en 16-10 scoren maar de Smurfen lieten zich niet van de kook brengen, temeer daar de jubilerende Gargamel thuis gebleven was  en ook Azraël had zijn kat gestuurd. Bij 18-10 werd de tweede bezoekende time-out opgesoupeerd en konden ze de schade wat inperken (18-13) maar Ace Smurf blokte de Grijze Vlaai af om vervolgens zijn naam eer aan te doen : 20-13. Ook de inbreng van een Australische Vlaai bij 21-13 bracht geen zoden aan de dijk. Bij 25-15 kon Menen Smurf met een blok op de bezoekende hoofdaanvaller de eerste taart uit de oven halen : we zagen dat het een pruimenvlaai was op basis van 1 kg kwetsen (zeer geschikte pruimen om te bakken).

De oven stond nu toch op 200 graden voor hetelucht en dus besloten de thuis Smurfen deze keer te gaan voor een rijstvlaai. De baktijd is immers een juist 25 à 30 minuten. Iets minder goed voor de cholesterol want je hebt er een drietal eieren voor nodig. Matthijs Verhanneman lukte in korte tijd drie pipes ( 1 en 3-0, 6-2). Wijsmans voor 7-4 maar ook Hendrik Tuerlinckx gaf geen krimp : 8-4. De blauwe mannetjes bleven rustig domineren (12-6 blok Gertjan Claes op Maan). En tot 15-11 leken de bezoekers nog mogelijkheden te zien. Maar een blok op Staples (16-11), 18-11 via Hendrik Tuerlinckx ontnamen hen definitief de illusie dat ze de rijstvlaai konden doen  mislukken. Zelfs met een andere kok aan de pass (Finoli in plaats van Pinheiro) bakte de lokale machine rustig verder (22-14). Het belletje van de oven ging bij 15-18 en de toeschouwers zagen dat het goed was, een pracht van een rijstvlaai.

Als je natuurlijk met de vingers in de neus twee dergelijke baksels aflevert bestaat de kans dat je overmoedig wordt of minder alert. En dat overkwam de Smurfen in de derde set. Ietwat in slaap gedommeld door het gemakkelijke verloop van de voorbije sets lieten ze de Roodhemden weer in de wedstrijd komen. Finoli vond inderdaad zijn maatjes een stuk beter dan Pinheiro en vooral Pereyra was bijwijlen onhoudbaar (2-3 en 4 maar ook 4-7). Een outbal van de beste Maaseiker schonk nog wel de 7-8 aan de thuisploeg die de koppen bij elkaar stak en besloot te gaan voor een kersenvlaai kwestie van met dit soort de vlaai op de k… op de taart te zetten. Maar Pereyra, met steun van Bontje, trokken zich op aan de gele kaart die OpperSmurf Emile kreeg bij 8-10. En bij 12-17 was het duidelijke dat we de kersenvlaai op onzen buik mochten schrijven. Daar veranderde de wissel Claes-Sanderson niets meer aan. Ook niet toen Knack tot op twee punten naderde via zijn kapitein (17-19). Deze keer was de set voor de Vlaaien die de Smurfen op de knieën kregen met 20-25.

De Smurfen hadden hun lesje geleerd, het kookboek werd overboord gekieperd, geen servies en schaaltjes meer van Pascale Naessens…neen op naar de drie punten. Even hielden de bezoekers nog de bovenhand tot 5-6 maar dan kwam uitblinker Angel Trinidad aan de serveerlijn. Hendrik Tuerlinckx met de 6-6, een serve no-pass voor 7-6, een lucky netrolace voor 8-6, weer Tuerlinckx na heel wat balwisselingen die de 9-6 lukt, driemansblok op Maan 10-6, driemansblok op Pereyra (11-6), 12-6 via alweer Tuerlinckx met geel voor Jelte Maan en reeds de tweede time-out van Castellani. Om dan finaal te eindigen met een nieuwe no-pass die ons een comfortabele 13-6 bood. Het vet was dan van de soep bij de bezoekers en freewheelend liep de score over 14-7 naar 18-10. Tijd voor de applausvervanging van Gertjan Claes en voor Piotr Orczyck. Bij 23-13 hadden de bezoekers hun twee spelverdelers op het veld maar ook dit wondermiddel kon niets aan het verdict wijzigen en dus moesten de Vlaaien met schaamrood op de wangen zich bij 25-14 definitief gewonnen geven. Smurfen 3 – Vlaaien 1.

Binnen een week is het dan zover en dan kunnen Liga en Bond in de catacomben van het Sportpleis weer de kassa tellen. Dan zal er na, voor ons toch, een maandenlange stilte sinds het lanceren van de website (“De website van de ETHIAS Volley League is de enige in België die aan elke supporter, journalist, speler, trainer, scouter, bestuurder, … een compleet overzicht geeft van de volleybalcompetitie in Liga A. Informatie over de competitie, de clubs, de spelers, de wedstrijden, de statistieken, de live uitzendingen, de sporthallen en de laatste nieuwtjes vind je terug op één en dezelfde website”) weer geluid te horen zijn vanuit deze hoek.. Wie het in extase mag uitschreeuwen op Valentijn, dat leest u binnen een week. Maar eerst is er, zoals bij elke weg naar een climax, nood aan een voorspel. In elk geval is het hoog tijd voor een oproep aan alle Knack-supporters : de spelers rekenen op ons, ook als het moeilijk gaat. Laat jullie horen !!

Paul D’haene