vrijdag 9 februari 2018

Schtroumpf à lunettes....comme ils disent


Voor mijn vele franstalige collega's : Liliane, Christiane, Patricia, Dominique, Natacha, Christian, Céline, Geoffrey, Nicolas et bien d'autres.

Als kleine jongen moest ik soms op zolder door het kleine dakraampje kruipen op het kleine platform aan de achterzijde van ons huis. Een ijzingwekkende diepte lag dan voor mij. Maar in het midden stond enerzijds het object dat de reden was van deze beproeving maar anderzijds ook mijn houvast : onze TV-antenne !
Om de zoveel tijd was het weer van dat, het TV-signaal ontdoen van witte ruis en storingen door te draaien aan dat ding na wat hevige wind. "neen", "nog een beetje" "te veel".....dat was de codetaal die gebruikt werd.

We hadden brussels vlaams, brussel frans, frankrijk 1, 2 en 3 en ook nog nederland 1 en 2. Brussel Vlaams met nonkel Bob, Johan en de Alverman, Canzonissima, Wachtwoord, van Pool tot Evenaar, spel zonder grenzen... Nederland met de Berend Boudewijnkwis al kan dit ook al wat later geweest zijn. Maar geboren en wonende in Wevelgem aan de Schreve (de Franse grens) stond de TV geregeld op één van de Frankrijks. L'école des fans met Jacques martin op zondagnamiddag was één van de wekelijkse afspraken. Blokken avant-la-lettre met "des chiffres et de lettres"."Le compte est bon" en ook Maître Capello.



Nana Mouskiri, Mireille Mathieu, Line Renaud, Moustaki, Dalida, Vicky Leandros, Joe Dassin en noem ze maar op, de sterren van het Franse chanson. Toen was er nog geen snooker, darts, american football...in ons leven en keken we dus naar het rugby of de paardenrennen met de commentaar van Léon Zitrone.


Daar werden wellicht de eerste zaadjes geplant voor de waardering van het frans als taal.

Omstandigheden hebben in de hand gewerkt dat mijn kennis van de taal van Macron op een mooi niveau staat. Een groot gedeelte van mijn legerdienst bij een eentalige luitenant, makelaars uit Ronse en omstreken. Maar de grote stap voorwaarts kwam er in elk geval met de professionele verhuis naar Brussel. En na meer dan twintig jaar denk je niet langer in het nederlands maar ook in het frans, je vertaalt je zinnen niet meer maar je spreekt ze uit. Taalkennis blijft nog steeds een troef.

Gecombineerd met mijn liefde voor muziek komen we finaal uit bij het franse chanson. Hoewel mijn all-time favourite een nederlandstalig lied is (verloren hart, verloren droom van Johnny White : klik hier) en ik dankzij het onvolprezen programma 'radio gaga' mijn actuele nummer één leerde kennen (mag ik dan bij jou van Claudia de Breij : klik hier) staan er heel wat gekende maar ook ongekende pareltjes in het Molières in mijn top X. Gekende performers als Maurane, Patricia Kaas, Julien Clerc, Lara Fabian, uiteraard Johnny...enz  maar ook mindere grote goden en godinnen als Chimène Badi, Patrick Fiori, Garou of de te vroeg overleden Gregory Lemarchal. Af en toe kun je door zinnen uit hun liedjes te citeren collega's van onder de taalgrens van verbazing doen achterover slaan.


De meester blijft uiteraard ene Jacques Brel, le grand Jacques, maar hoewel blijkbaar een chagrijnig ventje ben ik grote fan van de in Armenië geboren Charles Aznavour waarvan ik een pareltje wil delen. Niet zijn "she", "mes emmerdes" of "la mama" maar wel "comme als disent".
In eerste instantie ontdek je een lied met een vocabulaire om lyrisch van te worden, maar weet dat Aznavour dit lied schreef begin zeventiger jaren geïnspireerd door zijn secretaris/chauffeur. Als eerste zong hij openlijk over homoseksualiteit : "je suis un homo comme als disent." 

Om de lezer de moeite te besparen hieronder de link naar het lied en de volledige tekst waarbij ik enkele favoriete passages aangestipt heb. 

J’habite seul avec maman 
Dans un très vieil appartement 
Rue Sarasate 
J’ai pour me tenir compagnie 
Une tortue, deux canaris 
Et une chatte 
Pour laisser maman reposer 
Très souvent je fais le marché 
Et la cuisine 
Je range, je lave, j’essuie 
A l’occasion je pique aussi 
A la machine 
Le travail ne me fait pas peur 
Je suis un peu décorateur 
Un peu styliste 
Mais mon vrai métier, c’est la nuit 
Que je l’exerce, travesti 
Je suis artiste 
J'ai un numéro très spécial 
Qui finit en nu intégral 
Après strip-tease 
Et dans la salle je vois que 
Les mâles n’en croient pas leurs yeux 
Je suis un homme, oh ! 
Comme ils disent 

Vers les trois heures du matin 
On va manger entre copains 
De tous les sexes 
Dans un quelconque bar-tabac 
Et là, on s’en donne à cœur joie 
Et sans complexe 
On déballe des vérités 
Sur des gens qu’on a dans le nez 
On les lapide 
Mais on le fait avec humour 
Enrobé dans des calembours 
Mouillés d’acide 

On rencontre des attardés 
Qui pour épater leur tablée 
Marchent et ondulent 
Singeant ce qu’ils croient être nous 
Et se couvrent les pauvres fous 
De ridicule 
Ca gesticule et parle fort 
Ca joue les divas, les ténors 
De la bêtise 
Moi les lazzis, les quolibets 
Me laissent froid puisque c’est vrai 

Je suis un homo 
Comme ils disent 

A l’heure ou naît un jour nouveau Je rentre retrouver mon lot 
De solitude 
J’ôte mes cils et mes cheveux 
Comme un pauvre clown malheureux 
De lassitude 
Je me couche mais ne dors pas 
Je pense à mes amours sans joie 
Si dérisoires 
A ce garçon beau comme un dieu 
Qui sans rien faire a mis le feu 
A ma mémoire 
Ma bouche n’osera jamais 
Lui avouer mon doux secret 
Mon tendre drame 
Car l’objet de tous mes tourments 
Passe le plus clair de son temps 
Aux lits des femmes 

Nul n’a le droit en vérité 
De me blâmer, de me juger 
Et je précise 
Que c’est bien la nature qui 
Est seule responsable si 
Je suis un homo 
Comme ils disent



"This is not soccer"....een ode aan de meest faire contactsport ter wereld

Mijn liefde voor het rugby heb ik nooit onder stoelen of banken gestoken en nog steeds sta ik 200% achter de quote die als titel staat boven...