Brilsmurf gaat naar de KSA (deel 1)

Lang geleden, toen de dieren net gestopt waren met spreken, was Brilsmurf 11 a 12 jaar.
Exact weet ik het niet meer maar het moet wellicht na het zesde leerjaar geweest zijn. Op aangeven van mijn neef, Rik Masselis (wiens broer Marc later de directeur zou worden van het Wevelgemse zwembad en andere sportinfrastructuur), ging ik op zaterdagnamiddag voor het eerst naar de KSA. Dat deze stap mijn leven zou veranderen besefte ik toen niet, maar nu nog steeds des te meer. In mijn professionele leven pas ik nog dagelijks toe wat ik in de KSA geleerd heb. Ik bleef actief tot de dag voor mijn huwelijk en werd onder meer bondsleider, gewestleider en ook provinciaal was ik actief binnen de hernieuwerswerking.

Met veel plezier volg ik nog steeds KSA De Vlasbloem Wevelgem op https://www.ksawevelgem.be

Ik herinner me nog van die eerste vergadering dat het een vierluik was en maakte er kennis met bolleke pijl, morsecode, sjorren en nog andere vaardigheden. Morse is een beetje zoals zwemmen en fietsen, je vergeet nooit atoom, bokkenwagen, colacola, dokwerker, eend, fruitverkoper.... de lettergrepen met een 'o' betekenen een streepje, zonder een 'o' een bolletje   dus is atoom voor de letter a gelijk aan kort-lang.

Meteen was ik verkocht en mijn ouders kochten, na bezoek van Proost Jozef Debaere en de leiding, een uniform met blauw hemd en oranje das. En dus ging ik vanaf dan naar de vergaderingen van de knapen van KSA De Vlasbloem.

Logisch dat ik in het vendel terecht kwam van neef Rik die koppel vormde met Erik Vanhauwaert. De vendelnaam getuigde van weinig inspiratie en originaliteit maar dat speelde eigenlijk geen rol : de Rikkies.



Mijn eerste kamp ging al snel naar Heppen. Gezien ik toen het fietsrijden nog niet beheerste mocht ik op dat kamp de fietsuitstappen meemaken op de passagiersplaats van proost Paul Vanhalst (overleden in 2014), beter gekend als Paul Saucisse. Het waren nog tempore non suspect.

Indien mijn geheugen me niet in de steek laat had ik als leiders Jan Nuytten, Godfried Bosmans  (?)(beenhouwerij in de Gullegemstraat net over de Roterijstraat ?), wijlen Luc Duthoo (van de drukkerij uit de Lode de Boninghestraat), Jacques Josson (hij studeerde voor geneesheer maar was toen ook voetbalkeeper bij Gullegem of Moorsele).
Correctie : op aangeven van neef Arnold die de familienaam van Godfried wel kende moet ik die inderdaad corrigeren naar Godfried Stragier. Volgens mij speelde hij zelfs piccolo terwijl Luc Duthoo bugel speelde, maar Luc had duidelijk andere talenten dan muziek.

Kamp nummer twee met de knapen ging naar Rotem. Dit was ook het laatste kamp dat onze vriend Ivan Vanhauwaert meemaakte. Van Ivan vond ik nog een klasfoto terug uit het vierde leerjaar, hij staat op de bovenste rij als derde van rechts. Ikzelf sta op de voorste rij de vierde van links met bril, tussen Lorenzo Locke en Filip Vanlede (in dat vierde leerjaar kregen we een stagiair die luisterde naar de naam Luc Cappelle, vader van Wannes Cappelle de frontman van het zesde metaal).
Op dat kamp in Rotem werden we voor het eerst geconfronteerd met de ziekte die Ivan een tijd later fataal zou worden. Hij werd geopereerd aan het hoofd in Kortrijk in de Loofstraat, ik ging hem nog bezoeken en het beeld dat ik zag staat me nog altijd bij. Op school in het tweede middelbaar met als klastitularis Mijnheer Monteyne uit Lauwe hielden we zijn notities bij. Maar Ivan kwam niet meer terug en met de KSA droegen we, door de straten van Wevelgem vanaf zijn woonplaats in de Kijkuitstraat, zijn kist op onze schouders naar de kerk in het centrum en vervolgens naar het kerkhof. Ivan's broer, Luc, kwam later bij Radio 2 terecht waarvoor hij nog altijd reportages maakt.

In een volgend blog gaat het wellicht over vlaggenzwaaien en de KSA-shows.