donderdag 19 april 2018

Brilsmurf meets Tine Thing Helseth

Met het internet gaat er toch een hele wereld voor iedereen open. Getuige hiervan is reeds dit blog. Maar nog meer ben ik verzot op Youtube. Af en toe hang ik zo een avondje rond op Youtube en hop van het ene naar het andere. En dan ontdek je echt pareltjes zoals Hatikvah, het volkslied van Israël, wat 'hoop' betekent. Via deze link https://www.youtube.com/watch?v=lMwSlp7I7IQ krijg je het lied te zien en te horen. Wat mij in deze versie vooral frappeerde waren de mensen : oud en jong, mannen en vrouwen, militairen, oudstrijders van wellicht de zesdaagse oorlog in 67 en de passie waarmee ze dit lied zongen.

Maar er zijn ook ontmoetingen die een nog groter impact hebben en dat kan ik wel zeggen toen ik enkele weken geleden via weer één of andere bizarre omweg Tine Thing Helseth tegenkwam.
Wie mij kent weet dat ik een absolute voorkeur heb voor blond haar, dames uit Scandinavië (waaronder nog steeds Agnetha Fältskog, beter gekende als de blonde van ABBA). Mevrouw Helseth  werd geboren in het jaar dat het inmiddels in vergane glorie zwelgende Eurosongfestival doorging te Brussel (met dank aan Sandra Kim) en Johnny Logan met 'Hold me now' de eerste artiest was om dit muziekfeest voor de tweede maal te winnen. We spreken over het jaar des Heren 1987. Uiteraard vielen de blonde haren op en lelijk om naar te kijken is ze ook niet. Maar nu ken ik door mijn opvoeding, bij de D'haentjes speelden we allemaal een muziekinstrument, wel het een en ander van muziek. En dus was het instrument dat ze vasthield me zeker niet onbekend want ons vader speelde trompet voor hij, door een nieuw gebit, moest overschakelen naar de tuba, het instrument dat ook peter Nestje meester was.

Kenners zullen bij de trompet natuurlijk direct denken aan de allergrootste, de Eddy Merckx onder de trompettisten : Maurice André. Maar Tine Thing Helseth kent er ook wel wat van. Ik denk dat het eerste filmpje dat ik aanklikte Libertango was : https://www.youtube.com/watch?v=h8cNnxLsvdk 
Ongetwijfeld zul je naast het virtuoze spel van deze Noorse bemerken dat het orkest volledig bestaat uit dames inclusief een pittige dirigente die met passie en zwier de muziek van Astor Piazolla tot leven brengt. Concentreer je bij een tweede of derde keer eens op de dirigente, de moeite waard !
Maar terug naar Tine Thing : weliswaar niet vlekkeloos want op de veertigste seconde van minuut twee even een slordigheidje. Maar de meest technische passage van minuut drie tot seconde 35 van diezelfde minuut gaat erdoor als boter, zonder schijnbaar een inspanning te doen. Als je dit vergelijkt met Alison Balsom merk je bij deze Britse veel meer sterallures, een meer agressieve toon en dat ze de moeilijkste passage niet herneemt (3'45 tot 3'57) weliswaar een hoger tempo aanhoudt maar minder zuiver en zeker het verschil in articulatie van de noten is duidelijk hoorbaar : https://www.youtube.com/watch?v=tiMD7FdhbPo


Aangetrokken door van alles ga je dan verder grasduinen in wat Youtube over Tine Thing Helste nog kan tevoorschijn toveren. En plots is het daar ..... dat wat je achterover doet slaan, waar je even niet goed van bent : twee minuten negentien seconden wonder waarin Tine Thing amper één minuut zevenentwintig speelt, maar hoe !! De trompet die ze bespeelt is een trompet in C of in ut./do In de orkesten, harmonie en fanfares in België wordt meer de trompet in Bb bespeeld. Deze heeft echter een minder heldere klank omdat de totale buislengte van het instrument zowat 30 cm langer . De trompet in C vind je meer in Nederland en zeker ook in Engeland bij de Brassbands en je hoort ook duidelijk dat de tonaliteit in dit lied vaak naar neigt naar Brassband. Laat je betoveren en luister nu naar  : https://www.youtube.com/watch?v=88fE_ol0xdw 

Oorspronkelijk werd deze muziek (Zdes' khorosho) geschreven door Rachmaninof als een lied voor stem en piano. Hieronder de link naar de Engelse vertaling waarin de schoonheid en rust van de plek bezongen wordt :
https://lyricstranslate.com/nl/zdes-khorosho-how-fair-place.html#ixzz5D9BvZJjD

Tine Thing Helseth produceert hier niet alleen een wondermooi, passende, ingetogen maar toch heldere toon. Op haar lange noten van een korte of lange zin doseert ze haar vibrato fijngevoelig en beperkt deze tot de laatste twintig procent van de noot zodat het nooit storend overkomt. Ik hou immers niet van die overdreven vibrato's. Een lichte crescendo van 00'45 wordt vergezeld van een korte amper merkbare ritmeverhoging om dan weer op de minuut beheerst neergezet te worden. Ook haar bindingen zijn perfect en vanaf 1'01 horen we weer een crescendo van orkest en soliste naar 1'11 waar de perfecte hoogste noot moeiteloos gehaald wordt om op een fluweelzacht presenteerblad neergeplaatst wordt. Bij zoveel schoonheid vergeten we zelfs te ademen. Het orkest neemt ons in de rest van de muziek mee. Op 1'40 horen we de warme diepe klant van de cor anglais of engelse hoorn (kun je best vergelijken met een groot uitgevallen hobo) die in beeld gebracht wordt op 1'50. De strijker sluiten af en aarzelend kijken we om ons heen om te zien indien niemand getuige was van onze ontroering. 

Deze muziek is helaas niet op i-tunes te vinden. 
Nog één goede raad wanneer je de magie van deze Noorse godin niet wilt verliezen : luister niet naar haar recente opnames waar ze pogingen doet om te zingen. Ook hier zeggen : schoenmaker blijf bij je leest ofte Tine blijf bij je trompet.
met genegen groeten van Brilsmurf

zaterdag 7 april 2018

Brilsmurf gaat naar de KSA (deel 2 - de shows)

Beroepshalve werkt Brilsmurf sinds 1 november 1979 voor wat nu AG Insurance heet. In die periode was ik tot 1 april 1995 ook echt met het beheer van verzekeringsproducten bezig. Maar door mijn vertrek in 95 naar de dienst Opleiding te Brussel voor een coördinerende taak kwam daar een einde aan. Dit betekende ook de start van een nieuw hoofdstuk waarbij mijn KSA-verleden een enorme ondersteuning bood.

Bij KSA De Vlasbloem Wevelgem werd jaarlijks (tezamen met de VKSJ) een, laat ons het simpel houden, ouderavond gehouden. Alleen stond die op alle domeinen op een veel hoger niveau dan de meeste ouderavonden en reeds heel snel werd er komaf gemaakt met 'gordijn open en gordijn dicht'; Het was zelfs een echte show waarvan ik denk dat deze in de beginjaren de S-Show genoemd werd wat wellicht stond voor Studenten-show. Deze shows gingen traditiegetrouw door in de meisjesschool Maria-Onbevlekt omdat er daar een turnzaal was met podium. De shows werden ook gevolgd door het grootste 'bal' van het jaar. Voor niet ingewijden : een 'bal' was toen de naam wat later T.D., fuif of party werd.
Om de winst te maximaliseren zorgden we voor een 'Patershoek' waar speciale bieren geserveerd werden met kaas erbij, verkochten we ook hotdogs met zeer straffe mosterd want van die mosterd kregen de mensen dorst en zo verkochten we ook meer drank, we bakten zelf wafels aan een te verwaarlozen kostprijs en puurden ook daar winst uit.
Gedurende enkele jaren kregen we ook motorbendes op bezoek tijdens jet bal. Ook dit moeten we met de nodige omzichtigheid aanpakken.
Van een goede leerschool gesproken !
De winst werd verdeeld tussen KSA en VKSJ en we konden er onze jaarwerking mee bekostigen. Ooit was ik een jaar verantwoordelijk voor de centen en liep ik 's nacht met de inkomsten van die avond van de Schoolstraat naar de Nieuwstraat. Op mijn gemak was ik zeker niet en als je me een bedrag vraagt van de inkomsten, op gevaar af van overdrijving, dan spreken we over 200.000 a 300.000 BEF. Als winst denk ik aan 70.000 BEF, allemaal in het perspectief van de periode 1970-80. Als je met de index rekening houdt dan is de waarde van die 70.000 BEF nu zeker drie keer meer waard.

Tijdens die S-shows was er zelfs een gastoptreden van artiesten en onder meer de toen bekende Gerard Vermeersch en mogelijke ook Jef Burm (?). Gerard Vermeersch was toen wereldbekend in Vlaanderen met ondermeer zijn sketch over 'Avelgem' en de Kwaremont die open ligt. Ook zijn spreuk 'kheb schone beesten en mijn vrouw is ook thuis' passeert af en toe nog eens de revue. Hieronder dan ook links om in wat nostalgie te verzwelgen :
Avelgem
https://www.youtube.com/watch?v=UhD65KRtdQQ 
en het sprookje van weeuwsnitje en de zweven bergen
https://www.youtube.com/watch?v=QeFZHzk4xrA

Na vijf jaar S-shows wijzigde de naam in Karnavalshow omdat de show onder meer doorging in de maand februari gedurende het Krokusverlof, de Karnavalperiode. En dan merk je wat nu door evenementenkantoren nog altijd als 'vernieuwend' voorgesteld wordt in feite oude wijn in nieuwe zakken is. Vandaag stellen ze voor bij een presentatie de overgangen tussen de sprekers te laten gebeuren door een pianist, een harpist, een big band, een vioolkwartet en wat je maar kunt bedenken. Maar bij KSA en VKSJ hadden we toen al (de jaren 70 !) als volwaardig deel van de show het Sylvester Sound Quintet met onder andere Georges Staelens van wie ik later in het Sint-Pauluscollege nog muziek kreeg. Via neef Arnold ontdekte ik dat Georges nog op de lijst van de CVP kwam voor de gemeenteraadsverkiezingen. Van het Sylvester Soundkwintet is er op het internet geen spoor te vinden.


In de Karnavalshows kon het bekende lied van Marc Dex 'O Clown' niet ontbreken en Jan Nuytten (begenadigd toneelspeler) bracht het visueel op scène.
https://www.youtube.com/watch?v=BBVOH1K7K_0 


Nog wat oude wijn in nieuwe zakken ? Dan denk ik aan wat nu Belgium's got talent of the voice heet. Toen deden we al, met pré-selecties, een 'ontdek de ster'-wedstrijd waarvan de beste dan in de
Karnavalshow. Op één ervan ontdekte ik dat mijn neef Johan Seynnaeve een begenadigd gitarist was. Zelf deed ik er ooit een imitatie van Urbanus van Anus waarvan gelukkig geen sporen meer te vinden zijn (hoop ik toch)!

Een mooie herinnering heb ik nog aan Roy Black und Anita waarbij voor het eerst de geheime vlam oversloeg naar iemand van het andere geslacht. Om begrijpelijke redenen passeerde ik nadien geregeld in de Goudbergstraat. Ik kon slechts beamen wat er gezongen werd : 'Schön wist es, aug der Welt zu sein'.
https://www.youtube.com/watch?v=k0cXrif6OQQ 



Ook toen al werkten we met een rode draad in de shows. Zo draaide het in één ervan volledig rond natuurbehoud met onder meer : 'laat ons een bloem en wat gras dat nog groen is..' Louis Neefs.

Gedurende mijn eerste KSA-jaren deed ik enkel mee in bepaalde nummers maar eens ik vanaf mijn jong-hernieuwersperiode ook deel uitmaakte van de vlaggezwaaigroep (waarover later meer) werd ik nauwer en nauwer betrokken bij het volledige ontwikkelings- en organisatieproces. Ik leerde affiches en kaarten maken via zeefdruk. De eerste brainstormings rond de nieuwe show gingen van start 5 a 6 maanden op voorhand. Nummers en acts werden ontworpen, ik leerde omgaan met de beperkingen van een budget. En toen, eens alles in vorm gegoten was, deden we op een zondag enkele weken op voorhand ook de montage van de showgeluidstape.


Die geluidsopnames waren altijd een spannende gebeurtenis ten huize van Pol Dekyvere in de Artoisstraat. Voor de platendraaier werd een nieuwe naald voorzien, de bandopnemer was een TEAC en ook de opnametape was zo goed als we deze konden betalen. Een volledig nummer opnemen was niet zo moeilijk maar alleen was de LP soms van minder goede kwaliteit en kraakte het wat. Daar leerde ik dat je dan best de plaat wat nat maakt zodat de naald makkelijk door de groeven glijdt en er minder kraking is. Maar de meest stressvolle momenten (het woord stress was toen wel nog niet uitgevonden) waren de montages van diverse geluidsfragmenten binnen één nummer.
Finaal kwamen we er steeds uit, ook toen we zelfs spraakmomenten via de micro moesten opnemen.

De shows kenden een nieuwe boost vanaf nummer 12 onder grote impuls van Dirk Dekyvere, dit werd  de 'Regenboogshow' waarbij elk nummer een link had met een kleur uit de regenboog. De techneut van de familie Dekyvere, Rik Dekyvere, zorgde voor het decor met onder meer een echte fontein in de zaal waarbij door belichting van de spots een echte regenboog kon gezien worden. Het podium kreeg ook meerdere niveau's en Dirk (pas getrouwd met Gerda Santy) trok zijn trouwpak aan om als een echte Luc Appermont, Tony Corsari de show te presenteren. In de zaal zelf werd ook een tribune opgetrokken om het zicht van de achterste rijen te verbeteren want door de jaren heen was de show uitverkocht zodat we hem zelfs twee keren deden. Vandaag voorzien we met AG Insurance in 'platte' zalen nog steeds een tribune voor de genodigden. Nadien kenden we ook nog shows onder de titel 'Music Maestro' en 'Morgen misschien ?' waarbij we de futuristische toer op gingen.

Foto 1 toont het optreden van onze vlaggezwaaigroep op het huwelijk van Dirk en Gerda, wellicht was dit het eerste pianoconcerto van Tsjaikovski dat we speciaal gecreëerd hadden.
Van links naar rechts : Erik Vanhauwaert, ?, Brilsmurf, Jan Dekyvere, Dirk Verbeke (met de scheve roos), Ivo Poppe, Rik Dekyvere en Francis Chanteloup

Foto 2 is het finalenummer uit de Regenboogshow, in het geel herken ik nog Philippe Vanhuyse en Jan Demotte, wat meer naar links in het rood met het haar in carré wellicht Colette Defraeye ?

Foto's 3, 4 en 5 komen uit Music Maestro met Rik Behangsel in het geel borst vooruit, Jan Hespel met de hand op het hart, en Marc Vanhauwaert in het blauw. Wellicht iets charlestonachtig met X Sinnesael, Filip Desmet (?) uit de Weggevoerdenlaan, Wim Hespel, Jan Demotte en (Philippe ? ) Vens. Laatste foto met onherkenbare gezichten maar ik gok op Frederik 'Frikke' Naessens en Eric Dobbelaere.



Foto 6 uit 'Morgen misschien ?' met in het midden Rik Dekyvere.



En na enkele intense voorbereidingsweken, geen tijd om te studeren, maakten we ook kennis met de grote leegte. De maandag werd nog met man en macht afgebroken en gepoetst. Brilsmurf leerde er toen te dweilen. We luisterden ondertussen naar de showtape en toen ging de sleutel in het slot en werd de deur van de meisjesschool voorgoed achter ons dicht getrokken tot het volgende jaar. Weg was de adrenaline en de dagen daaropvolgend was het opnieuw zoeken naar je plaats in de echte wereld. Een gevoel dat ik nog steeds ken na een intense periode zoals de maand december met de roadshows van AG Insurance, grote events of buitenlandse opdrachten waarbij je je volledige focus op één iets legt.

Wie mij foto's kan bezorgen van de shows zal ik zeer dankbaar zijn en graag delen met iedereen.






"This is not soccer"....een ode aan de meest faire contactsport ter wereld

Mijn liefde voor het rugby heb ik nooit onder stoelen of banken gestoken en nog steeds sta ik 200% achter de quote die als titel staat boven...