Brilsmurf gaat naar de KSA (deel 2 - de shows)

Beroepshalve werkt Brilsmurf sinds 1 november 1979 voor wat nu AG Insurance heet. In die periode was ik tot 1 april 1995 ook echt met het beheer van verzekeringsproducten bezig. Maar door mijn vertrek in 95 naar de dienst Opleiding te Brussel voor een coördinerende taak kwam daar een einde aan. Dit betekende ook de start van een nieuw hoofdstuk waarbij mijn KSA-verleden een enorme ondersteuning bood.

Bij KSA De Vlasbloem Wevelgem werd jaarlijks (tezamen met de VKSJ) een, laat ons het simpel houden, ouderavond gehouden. Alleen stond die op alle domeinen op een veel hoger niveau dan de meeste ouderavonden en reeds heel snel werd er komaf gemaakt met 'gordijn open en gordijn dicht'; Het was zelfs een echte show waarvan ik denk dat deze in de beginjaren de S-Show genoemd werd wat wellicht stond voor Studenten-show. Deze shows gingen traditiegetrouw door in de meisjesschool Maria-Onbevlekt omdat er daar een turnzaal was met podium. De shows werden ook gevolgd door het grootste 'bal' van het jaar. Voor niet ingewijden : een 'bal' was toen de naam wat later T.D., fuif of party werd.
Om de winst te maximaliseren zorgden we voor een 'Patershoek' waar speciale bieren geserveerd werden met kaas erbij, verkochten we ook hotdogs met zeer straffe mosterd want van die mosterd kregen de mensen dorst en zo verkochten we ook meer drank, we bakten zelf wafels aan een te verwaarlozen kostprijs en puurden ook daar winst uit.
Gedurende enkele jaren kregen we ook motorbendes op bezoek tijdens jet bal. Ook dit moeten we met de nodige omzichtigheid aanpakken.
Van een goede leerschool gesproken !
De winst werd verdeeld tussen KSA en VKSJ en we konden er onze jaarwerking mee bekostigen. Ooit was ik een jaar verantwoordelijk voor de centen en liep ik 's nacht met de inkomsten van die avond van de Schoolstraat naar de Nieuwstraat. Op mijn gemak was ik zeker niet en als je me een bedrag vraagt van de inkomsten, op gevaar af van overdrijving, dan spreken we over 200.000 a 300.000 BEF. Als winst denk ik aan 70.000 BEF, allemaal in het perspectief van de periode 1970-80. Als je met de index rekening houdt dan is de waarde van die 70.000 BEF nu zeker drie keer meer waard.

Tijdens die S-shows was er zelfs een gastoptreden van artiesten en onder meer de toen bekende Gerard Vermeersch en mogelijke ook Jef Burm (?). Gerard Vermeersch was toen wereldbekend in Vlaanderen met ondermeer zijn sketch over 'Avelgem' en de Kwaremont die open ligt. Ook zijn spreuk 'kheb schone beesten en mijn vrouw is ook thuis' passeert af en toe nog eens de revue. Hieronder dan ook links om in wat nostalgie te verzwelgen :
Avelgem
https://www.youtube.com/watch?v=UhD65KRtdQQ 
en het sprookje van weeuwsnitje en de zweven bergen
https://www.youtube.com/watch?v=QeFZHzk4xrA

Na vijf jaar S-shows wijzigde de naam in Karnavalshow omdat de show onder meer doorging in de maand februari gedurende het Krokusverlof, de Karnavalperiode. En dan merk je wat nu door evenementenkantoren nog altijd als 'vernieuwend' voorgesteld wordt in feite oude wijn in nieuwe zakken is. Vandaag stellen ze voor bij een presentatie de overgangen tussen de sprekers te laten gebeuren door een pianist, een harpist, een big band, een vioolkwartet en wat je maar kunt bedenken. Maar bij KSA en VKSJ hadden we toen al (de jaren 70 !) als volwaardig deel van de show het Sylvester Sound Quintet met onder andere Georges Staelens van wie ik later in het Sint-Pauluscollege nog muziek kreeg. Via neef Arnold ontdekte ik dat Georges nog op de lijst van de CVP kwam voor de gemeenteraadsverkiezingen. Van het Sylvester Soundkwintet is er op het internet geen spoor te vinden.

In de Karnavalshows kon het bekende lied van Marc Dex 'O Clown' niet ontbreken en Jan Nuytten (begenadigd toneelspeler) bracht het visueel op scène.
https://www.youtube.com/watch?v=BBVOH1K7K_0 


Nog wat oude wijn in nieuwe zakken ? Dan denk ik aan wat nu Belgium's got talent of the voice heet. Toen deden we al, met pré-selecties, een 'ontdek de ster'-wedstrijd waarvan de beste dan in de
Karnavalshow. Op één ervan ontdekte ik dat mijn neef Johan Seynnaeve een begenadigd gitarist was. Zelf deed ik er ooit een imitatie van Urbanus van Anus waarvan gelukkig geen sporen meer te vinden zijn (hoop ik toch)!

Een mooie herinnering heb ik nog aan Roy Black und Anita waarbij voor het eerst de geheime vlam oversloeg naar iemand van het andere geslacht. Om begrijpelijke redenen passeerde ik nadien geregeld in de Goudbergstraat. Ik kon slechts beamen wat er gezongen werd : 'Schön wist es, aug der Welt zu sein'.
https://www.youtube.com/watch?v=k0cXrif6OQQ 



Ook toen al werkten we met een rode draad in de shows. Zo draaide het in één ervan volledig rond natuurbehoud met onder meer : 'laat ons een bloem en wat gras dat nog groen is..' Louis Neefs.

Gedurende mijn eerste KSA-jaren deed ik enkel mee in bepaalde nummers maar eens ik vanaf mijn jong-hernieuwersperiode ook deel uitmaakte van de vlaggezwaaigroep (waarover later meer) werd ik nauwer en nauwer betrokken bij het volledige ontwikkelings- en organisatieproces. Ik leerde affiches en kaarten maken via zeefdruk. De eerste brainstormings rond de nieuwe show gingen van start 5 a 6 maanden op voorhand. Nummers en acts werden ontworpen, ik leerde omgaan met de beperkingen van een budget. En toen, eens alles in vorm gegoten was, deden we op een zondag enkele weken op voorhand ook de montage van de showgeluidstape.

Die geluidsopnames waren altijd een spannende gebeurtenis ten huize van Pol Dekyvere in de Artoisstraat. Voor de platendraaier werd een nieuwe naald voorzien, de bandopnemer was een TEAC en ook de opnametape was zo goed als we deze konden betalen. Een volledig nummer opnemen was niet zo moeilijk maar alleen was de LP soms van minder goede kwaliteit en kraakte het wat. Daar leerde ik dat je dan best de plaat wat nat maakt zodat de naald makkelijk door de groeven glijdt en er minder kraking is. Maar de meest stressvolle momenten (het woord stress was toen wel nog niet uitgevonden) waren de montages van diverse geluidsfragmenten binnen één nummer.
Finaal kwamen we er steeds uit, ook toen we zelfs spraakmomenten via de micro moesten opnemen.

De shows kenden een nieuwe boost vanaf nummer 12 onder grote impuls van Dirk Dekyvere, dit werd  de 'Regenboogshow' waarbij elk nummer een link had met een kleur uit de regenboog. De techneut van de familie Dekyvere, Rik Dekyvere, zorgde voor het decor met onder meer een echte fontein in de zaal waarbij door belichting van de spots een echte regenboog kon gezien worden. Het podium kreeg ook meerdere niveau's en Dirk (pas getrouwd met Gerda Santy) trok zijn trouwpak aan om als een echte Luc Appermont, Tony Corsari de show te presenteren. In de zaal zelf werd ook een tribune opgetrokken om het zicht van de achterste rijen te verbeteren want door de jaren heen was de show uitverkocht zodat we hem zelfs twee keren deden. Vandaag voorzien we met AG Insurance in 'platte' zalen nog steeds een tribune voor de genodigden. Nadien kenden we ook nog shows onder de titel 'Music Maestro' en 'Morgen misschien ?' waarbij we de futuristische toer op gingen.

Foto 1 toont het optreden van onze vlaggezwaaigroep op het huwelijk van Dirk en Gerda, wellicht was dit het eerste pianoconcerto van Tsjaikovski dat we speciaal gecreëerd hadden.
Van links naar rechts : Erik Vanhauwaert, ?, Brilsmurf, Jan Dekyvere, Dirk Verbeke (met de scheve roos), Ivo Poppe, Rik Dekyvere en Francis Chanteloup

Foto 2 is het finalenummer uit de Regenboogshow, in het geel herken ik nog Philippe Vanhuyse en Jan Demotte, wat meer naar links in het rood met het haar in carré wellicht Colette Defraeye ?

Foto's 3, 4 en 5 komen uit Music Maestro met Rik Behangsel in het geel borst vooruit, Jan Hespel met de hand op het hart, en Marc Vanhauwaert in het blauw. Wellicht iets charlestonachtig met X Sinnesael, Filip Desmet (?) uit de Weggevoerdenlaan, Wim Hespel, Jan Demotte en (Philippe ? ) Vens. Laatste foto met onherkenbare gezichten maar ik gok op Frederik 'Frikke' Naessens en Eric Dobbelaere.

Foto 6 uit 'Morgen misschien ?' met in het midden Rik Dekyvere.

En na enkele intense voorbereidingsweken, geen tijd om te studeren, maakten we ook kennis met de grote leegte. De maandag werd nog met man en macht afgebroken en gepoetst. Brilsmurf leerde er toen te dweilen. We luisterden ondertussen naar de showtape en toen ging de sleutel in het slot en werd de deur van de meisjesschool voorgoed achter ons dicht getrokken tot het volgende jaar. Weg was de adrenaline en de dagen daaropvolgend was het opnieuw zoeken naar je plaats in de echte wereld. Een gevoel dat ik nog steeds ken na een intense periode zoals de maand december met de roadshows van AG Insurance, grote events of buitenlandse opdrachten waarbij je je volledige focus op één iets legt.

Wie mij foto's kan bezorgen van de shows zal ik zeer dankbaar zijn en graag delen met iedereen.